Nog vlak bij huis, maar onderweg naar het park voor een ritje in de sneeuw. Het meeste lol had ik toen ik een helling afreed waar ook kinderen aan het sleeën waren. Ik kreeg een groot applaus toen ik het redde tot beneden aan toe. Helaas wilde mijn fotograferende dochter niet zo ver mee gaan. 

Een ander plaatje in de sneeuw (zelfde dag).

Nog een rit in de sneeuw, de dag nadat er 15 cm gevallen was, wat voor ons deel van de wereld redelijk uitzonderlijk is. Deze zes foto's zijn me per e-mail toegestuurd door een fotograferend stel dat ik toevallig tegenkwam. Nogmaals bedankt Dirk-Jan. 

Ik reed echt ook nog wel moeilijkere stukjes hoor, maar ik kwam ze toevallig tegen op dit bijna vlakke pad.

De glibberige omstandigheden brengen mijn dirigent-eigenschappen naar boven, ook wel genoemd zwaaiende armen. Dat lelijke gebouw is Snow World. Misschien hebben ze minder klanten met al die sneeuw buiten, maar waarschijnlijk maakt het niks uit. 

Kortstondig moment na een mislukte opstap...

...maar ik lijd er niet onder...

...gewoon opnieuw proberen.

Terug naar Ikzelf, mijn spullen en mijn rijden.