Unicycling in the Dutch Mountains, 25-26-27 juni 2004

This page in English

 

Zoals al vele jaren werd ook dit jaar weer het eenwielerweekend in Limburg gehouden. Dit jaar voor de achtste keer, voor het eerst onder een nieuwe naam en nu niet twee, maar zelfs drie dagen vol eenwieleren en gezelligheid. 

Verslagen van vroegere jaren staan hier.

Informatie over (en aanmelden voor) deze eenwielerweekends: www.jongleercollectief.nl.

 

Hoewel vrijdagmiddag om vijf uur nog niet iedereen aangekomen was, was er een munitocht, met halverwege een paar trappen. Voor degenen die er toen niet waren of gewoon nog een keer wilden was hij er  's avonds opnieuw. Ardjan hopt omhoog.

 

's Avonds was er in de grote tent een Renegade met allerlei kleine optredentjes van ieder die wou, want je kon er bier mee verdienen. Hier Geert op de eenwieler tussen het overgooien van Frank en Ron.

 

De oudste en jongste deelnemer (Feline (6.5 maand) en Jan (65?)).

 

Ook andere campinggasten kwamen kijken en moesten toen zelf ook wat doen: de bekende “stoelentruc" (ze zijn net ingestort).

 

De volgende dag (zaterdag) moesten we al om half zeven opstaan van onze harde camping-matjes, om op tijd bij Snowworld te arriveren. Zij wilden die horde eenwieleraars alleen vroeg op de dag op hun piste laten ronddarren. 

 

Wachten in de hal van Snowworld op de laatste eenwieleraars die nog zouden komen, terwijl toegangskaartjes worden geregeld. 

 

Bram rijdt van de steilste helling (afgezien van de halfpipe).

 

De truc op zo'n steil gedeelte is om te blijven trappen, ook al zegt je instinct dat je moet remmen (Martijn).

 

Jorga doet een eenvoet-idle in de harde sneeuw van de halfpipe.

 

Klaas rijdt over de springschansjes.

 

Frank gooit er een schepje bovenop en maakt sprongen van 30 - 40 cm.

 

Weer terug van Snowworld: even een overzicht van de camping op de Gulpenerberg.

 

Er werd nog wat geoefend op de camping (Jorga en Ardjan kegels overgooiend).

 

Toen kon er getriald worden op een parcours bij het terras aan het begin van de camping. We hadden veel bekijks. Een auto, banden, boomstronken, balkjes, balken, trappen, pallets en nog veel meer. Dit is Frank; haalde hij het tot bovenop de auto?

 

Tobit op het dak van de auto.

 

Ikzelf (Klaas) maak een sprong van 40 cm op een grindoppervlak en rij verder - ongeveer het maximale wat ik kon doen.

 

Alweer ikzelf, bezig op een paar opklapbare "sandwich-borden".

 

De munitocht van zaterdagmiddag. Jorga op een steile helling.

 

Er waren ook stukken vlak (maar toch hobbelig) land tijdens de tocht. Sander rijdt voorop. 

 

Weer bij de tent gingen we eerst zwemmen (welverdiend want het was behoorlijk heet weer) en toen barbecuen.

 

’s Avonds na het voetbal (Nederland-Tsjechië) was er de vuurshow, ook met acts zonder vuur. Alle gasten van de hele camping waren welkom. Hier de acrobatiekact van Tobit en Jorga.

 

Naast acts met brandende kegels en touwen, was er ook een act met vuurdevilsticks.

 

Hier Geert in de weer met z’n vuurmantel die van onderen aangestoken werd.

 

Rond een uur was alles weer een beetje stil en om ongeveer half drie sliep ongeveer iedereen. De volgende dag gingen we naar skatehal The Promise in Landgraaf om te stunt(el)en.

 

Vijftig eenwieleraars namen de hele skatehal in bezit. Het gladde en voorspelbare oppervlak van de diverse obstakels gaf heel veel grip waardoor je allerlei gekke stunts kon uithalen.

 

Frank bezig om van een reling omlaag te rijden.

 

Bram en Ardjan rijden een hellinkje af. Op het filmpje waar dit fotootje van gemaakt is, lijkt het net ballet.

 

Tobit maakt een sprongetje aan het eind van een steile helling (die hij met hoge snelheid omhooggereden was).

 

Jorga springt van een 40 cm hoge rand - en rijdt verder.

 

Groepsfoto, waarbij sommigen het T-shirt van dit weekend aan hebben.

 

Was Kris op ons weekend? Nou met zijn volledig uitgeruste KH24, zijn KH scheenbeschermers en zijn Kris-gezicht (vind ik maar ik heb Kris nooit in het echt ontmoet) lijkt hij er misschien op, maar dit is gewoon Ernst. 

 

Na de skatehal hadden we ongeveer een uurtje voor de lunch en andere dingen en toen vertrokken we naar Valkenburg voor een tocht met veel trappen, van kort tot erg lang. Dit jonge Duitse meisje heeft het in zich om een echte crack te worden. 

 

Jorga rijdt van één van de laatste trappen in Valkenburg af.

 

Klaas rijdt een gemakkelijke trap naar beneden. Da's moeilijk genoeg voor mij maar niet voor Ardjan die hem met één voet naar beneden wheelwalkt!

 

Hierna kwamen we terug bij de tenten en na lang wachten gingen we eten in het restaurant. Daarna brak het moeilijkste gedeelte aan: afscheid nemen, websites met foto’s geven en e-mailadressen uitwisselen, maar gelukkig konden we zeggen: “Tot volgend jaar!”

Dit verslag is vooral geschreven door Jorga, de fotoos zijn door Klaas (en vier door Jan Werdler). 

 

Terug naar Ikzelf, mijn spullen en mijn rijden.