Deelnemers op de eenwieler:

Naam Land Wielmaat Cranklengte Eindtijd
Dustin Schaap NL 36" 100 mm 1:53:21.99
Klaas Bil NL 36" 114 mm 2:05:52.98
Sander Glazenburg NL 36" 125 mm 2:11:22.04
Frank van der Zwaluw NL 29" 150 mm 2:54:50 

(Bij Frank moet worden aangetekend dat de organisatie zijn tijd fout heeft weergegeven. De tijd hierboven is de juiste al moet mogelijk nog enige seconden gecorrigeerd worden.)

Walter de Valk en René van Schijndel stonden wel ingeschreven maar startten toch niet. Walter zag er vanaf vanwege slechte voorbereiding, en René wilde meedoen op zijn 26" Schlumpf (met versnellingsnaaf dus) maar deze ging een week voor de race kapot.

(De volledige uitslagenlijst is te vinden op http://www.autoped.nl/afsluitdijk/ , dan klik "uitslagen", dan "2008 uitslagen".)

Dit verslagje is verder vooral vanuit mijn eigen perspectief geschreven. Ik heb mijn snelle 36" Nimbus eenwieler sinds april 2007, en mijn snelheid er op gaat nog steeds langzaam vooruit. Dat ligt deels aan het wennen aan dit grote wiel, en deels aan progressie door trainen. Bovendien heeft het te maken met cranklengte: ik bestelde de eenwieler met 152 mm cranks, en was vorig jaar al via 140 en 127 mm naar 125 mm gepromoveerd. Sinds begin dit jaar heb ik op 114 mm gereden. Op kortere cranks ben je in principe sneller omdat je voeten minder heftig hoeven te bewegen bij dezelfde snelheid. Maar met tegenwind vervalt dit voordeel al gauw, je kunt dan eigenlijk te weinig kracht zetten.

En er wás dit jaar tegenwind!! De vlaggen stonden strak, er waren witte schuimkoppen op de Waddenzee, en de windmolen bij Den Oever draaide op volle toeren. Die wind kwam precies uit het noord-oosten en daarmee hadden we 'em op de dijk pal tegen. Als de wind iets meer naar het noorden zou draaien zou je nog in de juwte van de dijk kunnen rijden, maar daarvan was nu geen sprake. Daarnaast regende het ook nog de hele tijd, al was dat gelukkig niet zo hard.

De vier eenwielers, enige minuten voor de start. Dustin en Sander hebben een groot stuur, Klaas een klein ossenkop-stuurtje, en Frank helemaal geen stuur. De official controleert namen en startnummers.

Iets over 13:00 uur gingen de eenwielers van start. Omdat het hier een tijdrit betrof waarbij stayeren dus niet is toegestaan, werden de deelnemers met 30 seconden tussenruimte weggeschoten. De organisatie probeert van langzaam naar snel te starten. Sander en Frank startten daarom als nieuwkomers het eerst, gevolgd door Klaas en tenslotte Dustin, als winnaar van vorig jaar. Ikzelf beschouwde Sander als mijn grootste concurrent, omdat ik van Dustin toch niet kan winnen, en omdat Frank op een kleiner wiel geen bedreiging vormde. Daarom was ik blij dat ik na Sander startte (90 seconden later) zodat ik em in het oog kon houden. In het begin was de tussenafstand ongeveer 500 m (5 hectometerpaaltjes) maar deze liep steeds verder op. Hoe deed die Sander dat zo snel? Het was een beetje demotiverend. Halverwege de dijk was het verschil opgelopen tot ruim een kilometer, en werd het moeilijk om de paaltjes tussen ons nog te tellen. Ik concentreerde me maar op mijn eigen race, het voordeel van later starten was nu eigenlijk een nadeel geworden. 

Sander komt als eerste aan bij het monument, 5.56 km na de start

Toen Dustin me voorbijkwam (al vrij snel) bleef ik een tijdje achter hem hangen (wel met de vereiste tussenafstand van minimaal 10 meter). Ik weet niet zeker of het een windvoordeel opleverde zo ver achter hem, maar het was in elk geval wel een mentaal voordeel. Maar na een kilometer ofzo moest ik hem laten gaan. In de verte zag ik dat ook Sander een tijd achter Dustin bleef rijden, maar na misschien enige kilometers eveneens moest lossen. 

Het asfalt van het fietspad langs de Afsluitdijk is mooi glad (dat dan weer wél). Je hoeft dus geen rekening te houden met tegels, hobbels etc, die je evenwicht kunnen verstoren. Ik weet niet hoe het andere rijders vergaat maar bij mij scheelt dat 1 of 2 km/h. . Tegen de wind in tornend kon ik een snelheid van 17 à 18 km per uur aanhouden. Vanaf ongeveer de helft of tweederde van de dijk leek het verschil tussen Sander en mij niet meer toe te nemen, en even later liep ik zelfs vrij rap op hem in. Kort voor het einde van de dijk, toen ik 'em bijna had ingehaald, reed hij heel langzaam en stapte zelfs af. Achteraf zei hij dat hij niet zeker wist of hij goed reed, het leek op een oprit van een autosnelweg. 

Op het gebied van aerodynamica hebben Klaas en vooral Frank nog wel wat bij te spijkeren. Zeker als je zoveel tegenwind hebt is dat van belang.

In tegenstelling tot vorig jaar hoefde ik deze keer geen tussenstop te maken. Dat had waarschijnlijk mede te maken met de tegenwind, waardoor de kracht op de pedalen groter is, en je dus je zitvlak meer ontlast. Ik had tegen het einde wel behoorlijk last van zadelpijn, maar omdat dat me niet vertraagde beet ik maar door. 

Hier kom ik aan bij het eind van het Afsluitdijk-fietspad. "Voorrang geven" zegt het bord, maar op alle kritieke punten stonden verkeersregelaars van de Autoped-Federatie.

Het laatste stuk van de race gaat over het Friese vasteland. Als je na de Afsluitdijk denkt dat je er bijna bent, dan valt dat nog ruim zeven kilometer tegen. Eerst een smal wegje waar ook auto's mogen rijden, dan een dorpje (Zürich) met klinkers, verkeersdrempels enzo, en zelfs een paar toeschouwers in de regen; dan weer een heel stuk smal wegje (wel met vlak wegdek, en gelukkig niet druk), en de laatste paar kilometer een betegeld fietspad. Het leek erop dat het op dit stuk minder waaide, of dat de wind langzamerhand wat ging liggen.

Zes kilometer voor het einde peuterde ik een flesje AA High Energy drink uit mijn heuptasje, en dronk dat al hijgend op. Het lege flesje probeerde ik met mijn half-gehandschoende hand terug te stoppen maar daarbij viel ik bijna. Toen heb ik het zeer tegen mijn principes maar weggegooid, het was precies bij kilometerpaal 100,0 (van de N31 waar ik parallel aan reed). Dus als iemand nog zin heeft om het op te ruimen... Sowieso was het 't voor mij vooral het laatste stuk belangrijk om niet te vallen. Ik betwijfelde namelijk of ik in mijn vermoeide toestand nog wel los op zou kunnen stappen, en lantarenpalen of verkeersborden waren hier heel dun gezaaid.

Gezichten tijdens de race

Na ruim twee uur kwam ik over de finish, zo'n twaalf minuten na Dustin (die volgens zijn vader toen nog niet aanspreekbaar was), maar zo'n vier minuten vóór Sander die ook al helemaal op was. Zelf had ik het idee dat ik nog niet helemaal op was. Ook Frank zag er nog redelijk onaangedaan uit toen hij, meer dan een half uur later, over de finish kwam. En dat terwijl hij veel langer gereden had dan wij. :-)

Frank's finish

Kort na mij kwamen de eerste steppers binnen, en die bleven binnendruppelen. Helemaal als laatste kwam de enige Trikke-rijder binnen (dat wil zeggen, er was nog een junior trikke-rijdster maar haar finish was al bij Breezanddijk). Toen ik de Trikke's inhaalde was al duidelijk dat zij door hun wijze van voortstuwing het meest last hadden van de tegenwind.

Helaas bleek bij de huldiging (binnen in de kantine van de camping, vanwege de regen) dat er in tegenstelling tot vorig jaar alleen bekers waren voor de eerste plaats in elke categorie. Dit kwam met name door financiële perikelen en het ontbreken van sponsors. Ik mocht als tweede iets van een tafel met kleine prijsjes uitkiezen. 

Ik was een stuk minder trots op mijn ehbo-setje voor de tweede prijs, dan vorig jaar op mijn beker voor de derde prijs

Hier nog mijn snelheidsprofiel van de hele rit. Vertikaal staat de snelheid in km/u, horizontaal staat het puntnummer uit het GPS gegevensbestand. Het groene gedeelte is voor de start. Er is eigenlijk niet zoveel te zien in dit profiel, alleen dat ik al vrij snel, en dan ongeveer tot punt 100, achter Dustin zat (met meer dan de minimaal vereiste 10 m afstand), en daardoor een paar km/h harder reed..

Leuker is denk ik het snelheidsprofiel van allevier de eenwieleraars, dat ik kon afleiden uit de EXIF-tijden van de foto's van René en Dustin's vader, gecombineerd met officiële start- en finish-tijden, en mijn GPS gegevens:

Bovenstaande foto's  zijn gemaakt door René van Schijndel. 

De Leeuwarder Courant had twee artikelen over deze tijdrit: