Mountain Unicycle weekend Zuid-Limburg 2002

This page in English

 

 

Op 29 en 30 juni 2002 vond het Mountain Unicycle weekend Zuid-Limburg plaats. Alweer de 6e editie, werd gezegd, maar de eerste keer dat ik aan zoiets meedeed. Eerst zou Jorga ook meegaan maar dat ging helaas niet door (toneel-uitvoering).

Er waren ongeveer 25 deelnemers. Leeftijden liepen uiteen van ca. 7 jaar tot 60+. Ik kende er niemand van, maar dat bleek helemaal geen probleem te zijn. 

De meeste deelnemers kenden elkaar van het rijden in een zaal, en van het jongleren. Veel deelnemers reden op 20" eenwielers met zaalbanden. Bijna niemand gebruikte een helm. Daardoor viel ik als beginnende MUni'er niet uit de toon, en kon over het algemeen ook goed meekomen.

Het weekend was erg leuk om te doen en het moet al raar lopen als ik volgend jaar niet weer van de partij ben. Kudos voor Geert en Rob voor de geweldige organisatie!

Hierna volgen mijn fotoos van het weekend. Ik sta er zelf niet zo vaak op, en er zijn ook niet zoveel aktie-fotoos want daar had ik het te druk voor. Voor grotere fotoos kan je op de foto klikken (en daarna op je "back" of "terug" knop om weer hier te komen). De fotoos zijn tamelijk sterk gecomprimeerd zodat het laden geen eeuw duurt.

Ferko Adamczyk heeft ook fotoos gemaakt (en laten maken), klik hier.

 

Een stopje op de tocht van zaterdagmorgen. Dit tochtje ging door het bos op de heuvel achter de camping. De paden waren niet zo moeilijk, om er een beetje in te komen. (Dit is een verhard wegje maar we reden verder wel over onverharde paden natuurlijk.)

 

Lunch op de camping. We hadden deze party tenten het hele weekend, maar er viel nauwelijks een drup regen (sommigen hadden de regen niet eens gemerkt).

 

's Middags maakten we weer een tocht vanaf de camping (geen fotoos). Nu de heuvel (Gulpenerberg) af via een breed maar hobbelig onverhard pad, en weer naar boven over de verharde weg (vrij steil). Bovenaan waren er een aantal mensen die de techniek van het glijden gingen toepassen. Daarbij heb je geen voeten op de trappers maar je remt met de zool van je schoen op de band. Door goed te doseren kan je je evenwicht bewaren. Is voor gevorderden, ben ik nog niet aan toe. 

Verder hebben we 's middags ook nog gezwommen in het camping-zwembad, en een officiële eenwieler-hindernisbaan gebouwd op gras om te racen. 
Snelste tijd: Tobit, iets in de 22 seconden.

Op de foto hierboven: de barbecue van zaterdagavond.

 

Zaterdagavond laat (na een enerverend potje eenwieler-basketbal op het veldje van de camping) werden er waxine-lichtjes in een grote kring gezet. Daarbinnen mocht iedereen die wilde zijn kunsten vertonen met vuur, gloeiende ballen etc. Dit is Geert die aan vendelzwaaien doet met een brandende vlag: woesj woesj!

 

Tobit die op het punt staat een halve liter lampolie door een fakkelvlam te spuiten met een Super Soaker. Resultaat: een steekvlam van zeker vijf meter lang: WOESJ! Hij deed het een aantal keren maar het lukte helaas niet om de foto goed te timen.

 

Geert weer. Hij jongleert met een stok met twee brandende uiteinden.

 

Jongleren met brandende fakkels. Links Rob.

Totaal werd er ongeveer 5 liter olie verstookt in deze show.

 

Hier zien we ook het overgooien van fakkels.

Ik had ook een foto gemaakt van Geert die touwtje-springt met een brandend touw. Een spookachtig gezicht maar helaas is die foto mislukt.

 

We kampeerden op een apart veldje achteraan op de camping op de Gulpenerberg. Mijn tentje is de eenstokker ongeveer in het midden.

Als we als groep van 25 eenwielers over de camping reden trok dat veel bekijks.

 

Ah, mijzelf! Hier sta ik op de top van de heuvel bij Landgraaf, die we op zondagmorgen bereden (en zondagmiddag weer). Links van ons (voor de kijker) ligt het Pinkpop terrein.

 

De meeste stukken die we tijdens de tochten reden waren niet zo moeilijk. Als er moeilijke stukjes waren stopten we, zodat iedereen kon proberen om ze af (of op?) te rijden. Hier ben ik alweer, op een steil stukje naar beneden.

 

En omdat ik niet wist of de foto wel gelukt was, hier nogmaals.

 

Lunch op de parkeerplaats van Snowworld bij Landgraaf. Snowworld is een indoor ski-helling, gebouwd op een heuvel van mijnafval. In Zoetermeer waar ik woon, is ook een vestiging van Snowworld in een park aangelegd op kunstmatige heuvels. Ik eenwieler daar vaak, en voelde me dus hier geheel thuis. 

De helling rechtsboven in beeld loopt van de top van de heuvel naar de parkeerplaats. Na de lunch is het me gelukt om die zonder vallen af te rijden.

 

Hier gingen we dwars op de paden naar beneden, op een helling van gruis en gras. Zie je alledrie de eenwieleraars?

 

Dit pad was het toetje van het weekend, ofwel het pièce de résistance. Een lange steile helling naar beneden, met veel uit de grond stekende boomwortels, en glibberige stukken. Als je niet zo goed kon rijden kon je beter gaan lopen (dat heb ik ook gedaan) om anderen niet in de weg te zitten. Hier komt Pamina met volledige controle naar beneden.

 

En op hetzelfde stukje zien we hier Laurens afdalen. Volgend jaar kan ik dit ook, hoop ik. Er was er trouwens maar een (Maarten-Jan, als ik de naam goed heb) die het hele pad afdaalde zonder vallen.
 

Terug naar Ikzelf, mijn spullen en mijn rijden.