Ik heb wel eens horen zeggen dat je om een heuvel te beklimmen met de eenwieler, je 'in' de heuvel moet leunen. Eerst dacht ik dat daarmee een waargenomen (schijnbaar) leunen werd bedoeld, in plaats van een echt leunen. Dat effect zou dan tussen je oren zitten en veroorzaakt worden doordat je gevoel van wat verticaal is beïnvloed wordt door de helling, net zoals het wateroppervlak van een bergmeer 'in' de helling lijkt te leunen.

Later ben ik gaan beseffen dat het niet genoeg is als het eenwieler-frame verticaal is, en dat het echt fysiek voorwaarts moet leunen. Dat is omdat je zwaartepunt zich boven het onderstueningspunt (contact-punt van de band) moet bevinden om met een constante snelheid te rijden. Maar het contact-punt van de band bevindt zich een stukje verder naar voren als je op een helling naar boven rijdt! Op het plaatje is dit duidelijker te zien. (Het zwaartepunt bevindt zich tamelijk hoog omdat het meeste gewicht in de berijder zit.)

Ik heb ontdekt dat het me helpt bij het heuvels beklimmen als ik bewust rekening houd met dit effect.

Op dezelfde manier moet je achteruit leunen 'in' de heuvel als je naar beneden rijdt. Je kunt dit op precies hetzelfde plaatje zien als je je voorstelt dat de eenwieler naar beneden rijdt.